Lasius neglectus

L. neglectus znane również jako Mrówki anatolijskie zamieszkują, tak jak sugeruje nazwa, Anatolię, obszar leżący w Azji mniejszej. W jej skład wchodzi np. Turcja, Uzbekistan i inne okoliczne tereny. Lasius neglectus zyskały swoją sławę jako jedyny aktualnie znany nam gatunek, któremu udało się skutecznie zadomowić w Polsce. W swojej ojczyźnie mrówki te mają standardowe loty godowe i tworzą spore, poliginiczne i rywalizujące ze sobą kolonie, w nowych miejscach uległo to jednak zmianie i mrówki zaczęły rozmnażać się wsobnie (inbreeding) oraz zaniechały konkurencję wewnątrz-gatunkową na rzecz tworzenia potężnych, liczących tysiące królowych, ogromne ilości robotnic i zajmujące olbrzymie obszary superkolonie. Gatunek ten ma ogromną przewagę nad rodzimymi gatunkami, przykładem może być przeprowadzone badanie nad efektywnością hodowli mszyc przez L. neglectus oraz rodzimym L. grandis. Jak się okazało Mrówki anatolijskie były w stanie zaopiekować się dużo wiekszą ilością mszyc niż gatunek rodzimy, oraz pozyskać z nich dwa razy większą ilosć spadzi (ponad 2kg z jednego drzewa!). Przewagę nad rodzimymi gatunkami daje im również świetna organizacja i zdolność do bardzo szybkiego werbowania ogromnych ilości robotnic do źródeł pokarmu, wygrywając w tym zakresie z Hurtnicą pospolitą (L. niger). Mrówki anatolijskie mimo bycia niebezpiecznym gatunkiem obcym, tolerują sąsiedztwo innych mrówek. Zwiększony poziom agresji zauważono jedynie w kontaktach z L. grandis, L. emarginatus oraz L. cinereus, przyczyną jest zapewne duża różnica w wielkości robotnic między tymi gatunkami, a neglectus oraz zajmowanie przez nie tych samych niszy ekologicznych. Dowiedziono jednak że chociażby Lasius fuliginosus (kartonówka zwyczajna) oraz Liometopum microcephalum są w stanie obronić swoje tereny i z sukcesem rywalizować z neglectus. Jak większość gatunków inwazyjnych lubują się w terenach zurbanizowanych przez człowieka, chętnie gnieżdżą się w budynkach, między płytami chodnikowymi oraz w ogrodach gdzie łatwo o rośliny do hodowli mszyc, które są podstawą ich diety. W hodowli, jak większość gatunków inwazyjnych są bardzo wdzięczne, zadowolą sie praktycznie każdym gniazdem, każdym rodzajem pokarmu oraz warunkami temperaturowymi.